/ Choroby Sromu /

Wulwodynia

Wulwodynia jest najbardziej zaniedbanym problemem w zakresie zdrowia kobiet. Dotyka do 16 % kobiet na różnym etapie życia. Zwykle rozpoczyna się u młodych kobiet, ale może występować u dzieci i kobiet po menopauzie. Najwięcej zachorowani notuje się u kobiet poniżej 25 roku życia, a 75 procent pacjentek z wulwodynią ma mniej niż 34 lata. Jest przy tym nadal rzadko rozpoznawana. Kobiety zazwyczaj cierpią przez wiele lat, realizując kolejne wizyty u ginekologów i urologów (średnio 7 wizyt w ciągu roku) zanim zostanie im postawiona poprawna diagnoza. 

  • Wulwodynia jest chorobą z wykluczenia. Diagnoza stawiana jest przez specjalistę ginekologii po wykluczeniu innych nieprawidłowości na sromie i/lub w pochwie, które mogą wywoływać ból, świąd, pieczenie, a także nadwrażliwość wejścia do pochwy, okolicy odbytu czy łechtaczki.

Objawy wulwodynii to trwające co najmniej 3 miesiące uczucie nadwrażliwości, napięcia, podrażnienia, pieczenia, świądu lub palenia, rozrywania  w okolicy sromu, krocza, pęcherza moczowego, ujścia zewnętrznego cewki moczowej czy odbytu. Objawy nie muszą być spowodowane dotykiem czy naciskiem na srom (np. podczas współżycia czy długotrwałego siedzenia), ale bardzo często ból się nasila podczas tych aktywności. Nasilenie i lokalizacja bólu mogą zmieniać się w czasie, indywidualne różnice są znaczne. Niejednokrotnie ból sromu trudno jest precyzyjnie zlokalizować.

WULWODYNIA:

  • ból, który może też objawiać się w postaci pieczenia, przewlekłego świądu, uczucia suchości, otarć, kłucia, napięcia lub „nadwrażliwości” wejścia do pochwy, dyskomfortu;
  • dolegliwości utrzymujące się przez minimum 3 miesiące;
  • nie posiada innej zdiagnozowanej przyczyny organicznej lub zapalnej, która może być przyczyną bólu. Wulwodynia to choroba z wukluczenia;
  • ból idiopatyczny o nieznanej etiologii;
  • obejmuje srom, łechtaczkę, ujścia cewki moczowej, krocze, odbyt, spojenie łonowe, wewnętrzne strony ud.

Ze względu na obszerne spektrum i możliwy obszar występowania dolegliwości określenie „wulwodynia” zastępowane jest nazwą przewlekły ból urogenitalny z tendencją do rozszerzenia na ano-urogenitalny. Pierwszy raz wulwodynia opisana została w I w p.n.e. przez lekarza Soranusa z Efezu jednak dopiero XX wiek przyniósł rozwój badań w tym kierunku. 

Wulwodynia jest chorobą z wykluczenia. Diagnoza stawiana jest przez specjalistę ginekologii po wykluczeniu innych nieprawidłowości na sromie i/lub w pochwie, które mogą wywoływać ból, świąd, pieczenie, a także nadwrażliwość wejścia do pochwy, okolicy odbytu czy łechtaczki.